Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş asker!

Gökten ecdâd inerek öpse o pâk alnı değer.

Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor Tevhîd´i...

Bedr´in arslanları ancak, bu kadar şanlı idi.

Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?

"Gömelim gel seni târîhe" desem, sığmazsın.

Günümüzden tam 100 yıl önce Çanakkale savaşının Kirte mevkiinde bölükler arka arkaya siperlerde hücum sıralarını beklemektedirler. Ön siperdekiler ileri fırlamış boğuşuyor...Sıradaki bölük siperden fırlamak için hazır, sinirler gergin, dudaklar kıpır kıpır dua okuyor. Kelime-i şehadet getiriyor. Komutan erlere sesleniyor...Aslanlarım...biraz sonra Rabb´ül Alem´in huzuruna varacağız....Abdestsiz gitmeyelim. Haydi!. ellerimizi tüfeklerimizin kabzalarına sürüp, hep beraber teyemmüm edelim. Teyemmüm edilir. Biraz sonra komutan Aslanlarım, ön siperdeki arkadaşlarımız şehit oluyor...Biraz daha bekleyeceğiz... Hem onlar için, hem de zaman varken kendi cenaze namazımızı kılalım. Kabe karşımızda... Arkada 10.Alaydan Simavlı Ali oğlu Mehmet bağırır...

"ER KİŞİ NİYETİNE".....

O gün yapılan hücumda, kendi cenaze namazını kılan pek az kişi sağ kalabilmiştir.

Bugün ecdadımız tarafından tarihe altın harflerle yazılan Çanakkale Zaferi’nin 100. Yıldönümünü kutlamanın onurunu yaşıyoruz. Bu zafer, vatan topraklarını korumak için şaha kalkan bir milletin bağımsızlık aşkı uğruna ibret verici bir kahramanlık destanıdır.

Allah hepsinden razı olsun.